Prolog

Dulce:

Zaczynałam kolejny nudny dzień od dość skromnego śniadania, gdyż niestety nie stać mnie na nic bardziej wykwintnego. Posmarowałam niezbyt świeży chleb masłem i położyłam ostatni, mały kawałek sera. Coraz bardziej się martwiłam, jak to będzie. Szukałam ciągle pracy, bo moje oszczędności ledwie starczą na czynsz, a wtedy nie zostanie mi zupełnie nic. I co wtedy? Mam wrócić do domu?... Na samą myśl przeszły mnie ciarki. Nie, cokolwiek by się nie działo, nie wrócę tam. Gdybym chociaż znalazła współlokatorkę... Wtedy byłoby mi o wiele łatwiej. Ogłoszenie wywiesiłam jakiś tydzień temu, a tu ciągle cisza. Dzisiaj mam iść na spotkanie w sprawie pracy. To wielka firma i w ogóle nie wiem, co mnie podkusiło, żeby tam składać papiery. No, ale może akurat się uda. Cały dzień spędziłam na przeglądaniu ogłoszeń w gazetach. Kiedy zaczęłam się powoli szykować do wyjścia na to spotkanie, usłyszałam pukanie do drzwi. Otworzyłam i ujrzałam w nich młodą, ładną blondynkę, może w moim wieku. Patrzyła na mnie z serdecznym uśmiechem.
-Ja chciałam... No przeczytałam w gazecie, że szukasz współlokatorki.- wydukała trochę skrępowana.
-Oo, wejdź.- zaprosiłam ją do środka. -Napijesz się czegoś?- zapytałam, wchodząc do kuchni. Dość długo gadałyśmy, ustalałyśmy takie szczegóły jak czynsz i w ogóle. Anahi jest bardzo miłą osobą i przeczuwam, że się dogadamy, a może nawet zostaniemy przyjaciółkami.

Anahi Portilla- ma 21 lat. Jest współlokatorką Dulce, ponieważ chciała się wyprowadzić od rodziców, by się usamodzielnić. Pracuje w małym butiku, jednocześnie jeszcze studiując. Any jest bardzo miłą dziewczyną z silnym charakterem. W dzieciństwie miała wszystko, czego tylko chciała, ale zawsze ją to przytłaczało i pragnęła normalnego życia. Teraz ma dobrą okazję na zmiany.









No więc kochane moje dodaję dziś prolog, jak obiecałam Monice "w nagrodę" :* I z tego miejsca publicznie dziękuję za nagłówek Monisiu <3 
P.S. Nic się nie zmieniło i na rozdziały jeszcze trochę poczekacie ;)